Το μάθημα ξεκινά με το συνηθισμένο aisatsu (χαιρετισμοί) προς τον δάσκαλο και ακολουθεί η ερώτησή του εάν οι μαθητές γνωρίζουν πώς να λύσουν το πρόβλημα που έχει γράψει στον πίνακα. Ο Ιάπωνας δάσκαλος δίνει τις οδηγίες για το πώς οι μαθητές θα προσεγγίσουν το συγκεκριμένο μαθηματικό πρόβλημα. Και ύστερα κάνει κάτι που εμένα μου φάνηκε ενδιαφέρον.
Ο πρώτος μαθητής που τελειώνει την άσκηση σηκώνει το χέρι
του. Ο δάσκαλος περνάει, ρίχνει μια ματιά στη λύση του προβλήματος και το
κυκλώνει για να δείξει ότι ήταν σωστό. Στη συνέχεια ο μαθητής σηκώνεται και
απομακρύνεται από τη θέση του. Κάποιος άλλο μαθητής σηκώνει το χέρι του, αφού
και εκείνος έλυσε το πρόβλημα. Όμως, αυτή τη φορά ο πρώτος μαθητής παίρνει το
ρόλο του δασκάλου, ή του διορθωτή.
Οι Ιάπωνες εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι αν διδάξεις ό,τι μαθαίνεις, θα θυμάσαι περίπου το 90%. Αν οι δάσκαλοι στέκονται στον πίνακα και κάνουν απλώς διαλέξεις, μέσω της απλής ακρόασης, οι μαθητές θα συγκρατούν πολύ λιγότερο - ας πούμε, το 40 τοις εκατό - επομένως είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να τους βάζουν να συζητούν προβλήματα και να διδάσκουν ο ένας τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου