Η παιδεία είναι θέμα ανατροφής

«Κάθε άνθρωπος», μας λέει ο ταπεινής καταγωγής αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και μυθογράφος Αίσωπος, «έχει κρεμασμένα στον ώμο του δύο σακιά. Ένα μπροστά του, που είναι γεμάτο με τα ελαττώματα των άλλων, και ένα πίσω του, που είναι γεμάτο με τα δικά του. Έτσι, τα δικά του ελαττώματα δεν τα βλέπει, ενώ των άλλων τα βλέπει διαρκώς και τα κατακρίνει».

Ανεξάρτητα από το πόσο γρήγορα εξελίσσεται μια κοινωνία, πάντα κάποια πράγματα θα είναι αυτά που θα μας κρατούν στην επιφάνεια. Ο σεβασμός ανάμεσα στους ανθρώπους, η ειλικρίνεια, οι καλοί τρόποι... Κι αυτά στις μέρες είναι πράγματα που τείνουν να εξαφανιστούν. Τα στραβά και τα ανάποδα στην καθημερινότητα των ανθρώπων είναι πάρα πολλά. Δεν είναι λίγες οι φορές που γίνεται αναφορά σε απαράδεκτες νοοτροπίες που πρέπει να αλλάξουν. Για τον τρόπο που οδηγούμε, για την απουσία σεβασμού στους μεγαλύτερους, για την απουσία σεβασμού στους θεσμούς, για την απουσία σεβασμού στο περιβάλλον κι άλλα πολλά.

Τα αποτελέσματα της άναρχης οδήγησης είναι τραγικά. Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη είναι το «Εθνικό σπορ» για τους Έλληνες. Οδηγοί που συχνά-πυκνά μετατρέπονται σε δολοφόνους. Από το 2000 έως το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΑΣ και της ΕΛΣΤΑΤ, σε 245.404 τροχαία συμβάντα καταγράφηκαν 22.397 νεκροί, 32.555 βαριά τραυματίες και ανάπηροι και 277.967 ελαφρά τραυματίες (μια ολόκληρη πολιτεία)! Τα τροχαία ατυχήματα συνιστούν διαχρονικό πρόβλημα με σοβαρές -κοινωνικές και οικονομικές- επιπτώσεις (στην Κύπρο τις πρώτες είκοσι μέρες του χρόνου είχαμε τέσσερις νεκρούς από τροχαία). «Με βάση τα παραπάνω πραγματικά στοιχεία, η Ελλάδα δαπάνησε περισσότερα από 81.181.704.000 € τα τελευταία 16 χρόνια (2000-2015), το ¼ του χρέους!», είναι η εκτίμηση που περιλαμβάνεται στο πόρισμα της ειδικής μόνιμης επιτροπής, την οποία έχει συγκροτήσει η Βουλή για την οδική ασφάλεια.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια τα οδικά δυστυχήματα στην Ελλάδα μειώθηκαν. Όχι όμως γιατί ξαφνικά γίναμε πειθαρχημένοι οδηγοί... Όπως καταδεικνύουν τα στοιχεία του πορίσματος της διακομματικής, στη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων συνέβαλε κυρίως η οικονομική κρίση. Ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης στη Ελλάδα οι κυκλοφοριακοί φόρτοι μειώθηκαν μεταξύ 2009-2017 κατά περίπου 30%. Την ίδια περίοδο οι οδηγοί μείωσαν τη μέγιστη ταχύτητα κίνησής τους, λόγω εξοικονόμησης στην κατανάλωση βενζίνης, είναι η επισήμανση της ειδικής επιτροπής.

Το δεύτερο παράδειγμα αφορά στις παράνομες καταλήψεις και τη μανία καταστροφής της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Γράφουμε και αφισοκολλούμε ανεξέλεγκτα παντού: σε τοίχους, σε βαγόνια, σε πινακίδες, σε κολόνες, σε σταθμούς, σε σχολεία... Πινακίδες και κολόνες που υποβοηθούν τους πεζούς και την τροχαία κίνηση κατεδαφίζονται και παγκάκια κυριολεκτικά διαλύονται. Η μανία της καταστροφής κυριαρχεί παντού! Και κανείς δεν τιμωρείται!

Κατά τα άλλα, φταίνε πάντοτε οι άλλοι και ποτέ δεν φταίμε εμείς: για τα μπαζωμένα ρέματα, για τις πολεοδομικές παραβάσεις, για τα αυθαίρετα κτίσματα... Η πιο εύκολη ασχολία των ανθρώπων είναι να δικαιώνουν τον εαυτό τους.... Η πιο δύσκολη να βλέπουν τα δικά τους ελαττώματα...

Και τα κόμματα; Οι ψήφοι στις εκλογές ήταν πάντα και είναι και σήμερα η πρώτη προτεραιότητα των κομμάτων. Με κάθε τίμημα. Και οι Δάσκαλοι κάθε βαθμίδας: Άλλο τεράστιο κεφαλαίο... Ίσως το μεγαλύτερο...

Εν κατακλείδι: Τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Η παιδεία είναι θέμα ανατροφής. Παιδεία είναι η επιλογή να είσαι άνθρωπος. Παιδεία σημαίνει να είσαι ελεύθερος. Σ᾽ αυτόν τον κόσμο οι άνθρωποι τείνουν να μπερδεύουν την εκπαίδευση με την παιδεία. Η παιδεία είναι επιλογή και δεν έχει να κάνει με πτυχία που κοσμούν τους τοίχους, αλλά με εμπειρίες και γνώσεις που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Παιδεία θα πει να είσαι άνθρωπος, ν’ αγαπάς, να προσφέρεις, να σέβεσαι τον διπλανό σου και τη ξένη περιουσία. Παιδεία σημαίνει καλοί τρόποι συμπεριφοράς. Παιδεία σημαίνει να λες ευχαριστώ, να δίνεις τη σειρά σου, να συμπαραστέκεσαι στους ανθρώπους, να βοηθάς όποιον βλέπεις να παλεύει δίπλα σου κι άλλα πολλά....

Ωστόσο, όσο εύκολο είναι να επισημαίνονται όλα τα στραβά κι ανάποδα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, άλλο τόσο δύσκολο είναι να διορθωθούν. Ασφαλώς κανένας δεν μπορεί να αλλάξει μόνος του τον κόσμο. Μπορεί όμως σίγουρα να αλλάξει τον ίδιο του τον εαυτό. Σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο, περίπλοκο και δυναμικό κόσμο υπάρχουν ρίζες που συνεχίζουν να μας δίνουν δύναμη και ενθάρρυνση. Αξίζει να επενδύσουμε αυτές...

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι οι οποίοι δεν το βάζουν κάτω...

Από τον Δρα Αυγουστίνο (Ντίνο) Αυγουστή, αναπλ. καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Πηγή: eleftheria.gr