Η κόπωση από συμπόνια καταβάλλει πολλούς εκπαιδευτικούς

Οι εκπαιδευτικοί τη σήμερον ημέρα συχνά αναγκάζονται να αναλάβουν τον ρόλο των συμβούλων, υποστηρίζοντας τη συναισθηματική θεραπεία των μαθητών τους και όχι μόνο την ακαδημαϊκή τους ανάπτυξη, αυτό όμως είναι πλέον φανερό ότι τους καταβάλλει.

Περίπου το ήμισυ  των Αμερικανών (και όχι μόνο) μαθητών  στο σχολείο έχουν υποστεί τουλάχιστον κάποια μορφή τραύματος - από την παραμέληση, την κακομεταχείριση και τη βία. Οι δάσκαλοί τους συχνά αναλαμβάνουν να τους υποστηρίζουν και συναισθηματικά όμως όπως αποδεικνύεται πλέον αυτό τους επηρεάζει αρνητικά και πολλοί εξ αυτών πάσχουν από μία πάθηση που έχει πολλά και διαφορετικά ονόματα όπως δευτερογενές τραυματικό άγχος  (STS), επακόλουθο τραύμα, κόπωση από συμπόνια. Από την ίδια πάθηση ταλαιπωρούνται βέβαια και άλλα επαγγέλματα όπως πυροσβέστες, αστυνομικοί, γιατροί και νοσοκόμοι, θεραπευτές κλπ.

Τα  συμπτώματα  που αισθάνονται οι δάσκαλοι που πάσχουν από το δευτερογενές τραυματικό άγχος  είναι παρόμοια με τη μετατραυματική διαταραχή άγχους: απομάκρυνση από τους φίλους και την οικογένεια. αίσθημα ανεξήγητης ευερεθιστότητας, θυμός, αδυναμία εστίασης, κατηγορία των άλλων,  απελπισία,  απομόνωση, ενοχές ότι δεν έκαναν αρκετά, έλλειψη συγκέντρωσης, αϋπνία, υπερβολική κατανάλωση τροφής ή το αντίθετο, συνεχής ανησυχία για τους μαθητές τους  όταν είναι στο σπίτι και ακόμη και στον ύπνο τους.

Βέβαια ακόμα δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα για το πώς επηρεάζονται οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι βέβαια αναγνωρίζουν ότι η δουλειά τους τους δημιουργεί υψηλά επίπεδα στρες, αλλά ακόμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα συμπτώματά τους είναι μια κοινή αντίδραση στη δουλειά με τα τραυματισμένα παιδιά. Για την επιτυχία των μαθητών τους και την υγεία και την επιτυχία των εκπαιδευτικών τους, είναι σημαντικό τα σχολεία να αναγνωρίσουν, να εκτιμήσουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τον αντίκτυπο του STS.

Περισσσότερα....