Και τι δεν κάνουν οι Άγγλοι γονείς για να πάνε τα παιδιά τους σε καλό σχολείο. Άτιμη αξιολόγηση....

Νομίζατε ότι η πονηριά είναι χαρακτηριστικό μόνο του Έλληνα; Μπα… Είναι αξία οικουμενική…. Το ίδιο βέβαια και το χρήμα. Και όπου φτωχός κι η μοίρα του κλπ. Κλπ. Κλπ. Στην Αγγλία λοιπόν, όπως αποδείχτηκε από σχετική έρευνα, και τι δεν κάνουν οι γονείς για να μπορέσουν να γράψουν τα παιδιά τους στα περιζήτητα σχολεία και ειδικά σε εκείνα που έχουν υψηλές επιδόσεις στην εθνική αξιολόγηση.

Μια δημοσκόπηση της YouGov δείχνει ότι υπάρχει εκτεταμένη εξαπάτηση ανάμεσα στις μεσαίες τάξεις, με έναν στους τρεις γονείς να ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν οικογένειες που έχουν χρησιμοποιήσει τακτικές "δεοντολογικά αμφισβητούμενες" για να κερδίσουν μια θέση στο σχολείο επιλογής τους, ενώ οι ίδιοι δεν παραδέχονται τις δικές τους δόλιες τακτικές για το ίδιο πράγμα. Όταν ρωτήθηκαν αν ήξεραν άλλους, σχεδόν ένας στους έξι γονείς (16%) από όλα τα κοινωνικά υπόβαθρα δήλωσαν ότι γνώριζαν προσωπικά τις οικογένειες που είχαν χρησιμοποιήσει τη διεύθυνση ενός συγγενή για να εξασφαλίσουν μια θέση. Ένα πέμπτο (20%) γονέων από την υψηλότερη κοινωνική ομάδα δήλωσαν ότι γνώριζαν κάποιον που είχε αγοράσει ή ενοικιάσει ένα δεύτερο σπίτι στην περιοχή ενός καλού σχολείου. Οι πλουσιότεροι γονείς επίσης γνώριζαν περισσότερους γονείς που είχαν μετακομίσει σε άλλο σπίτι για να μπει το παιδί τους σε ένα συγκεκριμένο σχολείο.

Η έκθεση Parent Power 2018, που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη, αποκαλύπτει το βαθμό στον οποίο η ικανότητα των γονέων να έχουν πρόσβαση στις καλύτερες εκπαιδευτικές ευκαιρίες για το παιδί τους εξαρτάται από την ικανότητά τους να πληρώνουν, όχι μόνο για μια διεύθυνση στο σωστό τομέα αλλά και για ιδιωτική προγύμναση και εξωσχολικές δραστηριότητες .

Οι πιο πλούσιοι γονείς ήταν σχεδόν τέσσερις φορές πιο πιθανό να γνωρίσουν οικογένειες που είχαν πληρώσει για ιδιωτικά δίδακτρα για να περάσουν τα παιδιά τους τις εξετάσεις εισόδου σε κάποιο καλό σχολείο. Οι εξωσχολικές 



δραστηριότητες ήταν επίσης υπερβολικά εφικτές σε πολλές από τις φτωχότερες οικογένειες. Λιγότερο από το ήμισυ (45%) των λιγότερο ευνοημένων γονέων δήλωσαν ότι τα παιδιά τους είχαν συμμετάσχει σε εξωσχολικές δραστηριότητες όπως μαθήματα μουσικής, μαθήματα γλώσσας, αθλητικά κέντρα και συλλόγους τέχνης, σε σύγκριση με το 84% των γονέων στην πλουσιότερη ομάδα. Τα παιδιά από λιγότερο ευπαθή σπίτια ήταν πολύ πιθανότερο να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες που ήταν ελεύθερες.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, η οποία διεξήχθη μεταξύ περισσότερων από 1.000 γονέων παιδιών σχολικής ηλικίας, ένας στους τρεις γονείς (31%) από όλες τις κοινωνικές τάξεις γνώριζε οικογένειες που το είχαν κάνει. Ένα ελαφρώς μικρότερο ποσοστό των ερωτηθέντων γονέων (29%) δήλωσε ότι γνώριζαν οικογένειες που είχαν ασκήσει έφεση κατά αποφάσεων εισαγωγής.

Μόνο το 4% των πλουσιότερων γονέων παραδέχτηκε ότι έχει αγοράσει ή νοικιάσει ένα δεύτερο σπίτι σε μια συγκεκριμένη περιοχή για να φοιτήσει το παιδί τους σε καλό σχολείο, ενώ το 2% της ίδιας ομάδας ομολόγησε ότι χρησιμοποίησε τη διεύθυνση ενός συγγενή.

Απαντώντας στην έκθεση, ο ιδρυτής της Sutton Trust, Peter Lampl, δήλωσε: "Οι γονείς από όλα τα υπόβαθρα και τα κοινωνικά στρώματα θέλουν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Όσοι έχουν χρήματα, εκπαίδευση και αυτοπεποίθηση είναι πιο ικανοί να δώσουν στα παιδιά τους την καλύτερη δυνατή πιθανότητα επιτυχίας. Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την κοινωνική κινητικότητα, είναι σημαντικό να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν αυτές οι ανισότητες."

Ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας δήλωσε: " Αν αποδειχθεί ότι μία σχολική θέση έχει προσφερθεί με βάση δόλιες ή παραπλανητικές πληροφορίες, τότε η τοπική αρχή ή το διοικητικό όργανο του σχολείου μπορεί να αποσύρει τη θέση, αν χρειαστεί".

Η έκθεση των Rebecca Montacute και Carl Cullinane εξέτασε επίσης το κρυφό κόστος της εκπαίδευσης όσον αφορά τις σχολικές στολές και τα ταξίδια, καθώς και την αυξανόμενη ζήτηση για εθελοντικές δωρεές από τους γονείς για τη συμπλήρωση της σχολικής χρηματοδότησης.

Ακριβώς κάτω από το ήμισυ των γονέων του δημοσίου σχολείου (49%) ανέφεραν ότι τους είχε ζητηθεί μια επιπλέον οικονομική δωρεά στο σχολείο τους το τελευταίο έτος. Παρόλο που οι πληρωμές υποτίθεται ότι είναι εθελοντικές, πολλοί γονείς αισθάνονται ότι πιέζονται για να συμβάλουν, ενώ ένας στους τρεις (31%) αισθάνεται ότι θα υπήρχαν αρνητικές συνέπειες για το παιδί τους αν δεν είχαν πληρώσει.

Περισσότερα: theguardian.com