Οι δραστηριότητες που περιγράφω παρακάτω πραγματοποιήθηκαν
σε ένα προγραμματάκι φιλαναγνωσίας της Γ΄ τάξης, όπου το βιβλίο που αναγνώστηκε ήταν
«Τα δάκρυα της Περσεφόνης» της Λίτσας Ψαραύτη. Ο καθένας βέβαια διαβάζοντας ένα
βιβλίο με τα παιδιά του μπορεί να δημιουργήσει δικές του πρωτότυπες δραστηριότητες,
ενδιαφέρουσες και διασκεδαστικές για τους μικρούς του ακροατές.
Ξεκινήσαμε να διαβάζουμε το βιβλίο της Λίτσας Ψαραύτη
"Τα δάκρυα της Περσεφόνης". Διαβάσαμε το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου,
όπου ο μικρός Παντελής βρίσκει στα χώματα ένα χέρι και μαζί με τη φίλη του, την
Αγγέλα σκάβουν και βρίσκουν ένα άγαλμα. Τα δύο παιδιά θέλουν να πάνε το άγαλμα
στην αποθήκη τους, όμως επειδή δεν μπορούν μόνα τους αποφασίζουν να τους το
κουβαλήσει ο Διαμαντής. Εδώ σταμάτησα την πρώτη ανάγνωση.
Ένα κόμικ για τον Παντελή και την Αγγέλα.
Όσο τα συναισθήματα που δημιούργησε η ανάγνωση ήταν φρέσκα, ζήτησα από
τις ομάδες να δημιουργήσουν ένα κόμικ. Τα τέσσερα παιδιά από τα έξι της ομάδας
ανέλαβαν από ένα κομμάτι της γνωστής ιστορίας του κεφαλαίου. Τα άλλα δύο παιδιά
της ομάδας έπρεπε να συζητήσουν μεταξύ τους, να βάλουν τη φαντασία τους να
δουλέψει και να αποφασίσουν ποιος μπορεί να είναι ο Διαμαντής που βοήθησε τελικά να κουβαλήσουν το άγαλμα. Κανένα τους βέβαια δε φανταζόταν ότι ο Διαμαντής ήταν ο γάιδαρος της οικογένειας! Διαβάστα τα κόμιξ των ομάδων ΕΔΩ.
Τι έχεις κάνει εσύ κρυφά από τους γονείς σου;
Συνεχίσαμε το διάβασμα του βιβλίου της Λίτσας Ψαραύτη
"Τα δάκρυα της Περσεφόνης" όπου ο ήρωάς της, ο Παντελής, φεύγει κρυφά
το βράδυ από το σπίτι του, κρυφά φορτώνει το άγαλμα της Περσεφόνης στο γάιδαρό
τους, τον Διαμαντή, και κρυφά από τους γονείς του το κρατά στην αποθήκη τους.
Τέθηκε λοιπόν στους μαθητές το ερώτημα " ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ
ΕΣΥ ΚΡΥΦΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ;" και τους ζητήθηκε να δώσουν τις απαντήσεις
τους γραπτώς σε ένα κομμάτι χαρτί.
Τις απαντήσεις τους μπορείτε να τις βρείτε ΕΔΩ, όμως επειδή
πριν τις γράψουν μου έκαναν ερωτήσεις όπως "Θα το πείτε στη μαμά
μου;" ή "Θα το βάλετε στο ίντερνετ;" δεν ξέρω κατά πόσο είναι
ειλικρινείς.
Γίνονται θαύματα τελικά;
Συνεχίσαμε το βιβλίο της Λίτσας Ψαραύτη "Τα δάκρυα της
Περσεφόνης" όπου διαβάσαμε στο καινούριο κεφάλαιο την ιστορία της γιαγιάς
της Αγγέλας που έζησε ένα θαύμα. Τα παιδιά εντυπωσιαστήκαν από τη μυστηριακή
αφήγηση και η συζήτηση άρχισε να γυρνάει γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Έτσι
ζήτησα από τους μαθητές μου να γράψουν μια μικρή επιχειρηματολογία εκφράζοντας
τη γνώμη τους με τίτλο:
"Γίνονται θαύματα τελικά;"
Τις απαντήσεις τους, που διακρίνονται από τον χαρακτηριστικό
αυθορμητισμό της ηλικίας τους μπορείτε να τις βρείτε ΕΔΩ.
Αφού τα παιδιά εξέφρασαν τη γνώμη τους τους μοίρασα ένα φύλλο εργασίας
που μιλούσε για το θαύμα που κατόρθωσε η Άννυ Σάλιβαν και συζητήσαμε για τα
θαύματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, για τη δύναμη ψυχής που πρέπει να
δείχνουμε στις δύσκολες στιγμές, για το ότι πρέπει να βοηθάμε τους διπλανούς
μας όπως και όποτε μπορούμε.
Ταινία μικρού μήκους κινούμενων φιγούρων "ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ
ΜΑΡΜΑΡΑ ΗΣΥΧΑ!"
Στο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου ο ήρωας περιγράφει ένα
περιστατικό κατά το οποίο είχε επισκεφθεί με το σχολείο του το Μουσείο και εκεί
είχε δει ένα καταπληκτικό άγαλμα ενός αγοριού με ένα αρνάκι στον ώμο, το οποίο
έμοιαζε τόσο ζωντανό που νόμιζε ότι άκουγε το αρνάκι να βελάζει. Ύστερα από
λίγες μέρες όμως έμαθε ότι δύο κλέφτες μπήκαν στο Μουσείο και έκλεψαν το αγόρι.
Ο ήρωας περιγράφει τη στεναχώρια όλων των παιδιών και τα σοφά λόγια του
δασκάλου του: «…έπρεπε να μείνει θαμμένο μέσα στη γη και να βγει στο φως όταν
οι άνθρωποι θα μάθαιναν ν’ αγαπούν τ’ αγάλματα και θα πάλευαν για να τα
προστατέψουν….».
Το κομμάτι αυτό του βιβλίου δημιούργησε μία μικρή έκρηξη
ανάμεσα στους μαθητές. Θυμήθηκαν τη συζήτηση που είχαμε κάνει σχετικά με τα Μάρμαρα
του Παρθενώνα κάποιοι άλλοι θυμήθηκαν την πρόσφατη κλοπή στο Μουσείο της
Αρχαίας Ολυμπίας και οι διαμαρτυρίες φούντωσαν.
Ο Χρήστος είπε ότι θα έπρεπε επιτέλους να αφήσουν «τα
μάρμαρά μας ήσυχα!» και τότε τους πρότεινα να κάνουν κάτι για να γίνει αυτή η
γνώμη τους γνωστή σε όλους και να υπερασπιστούν τα μάρμαρά μας.
Συμφώνησαν όλοι με ενθουσιασμό και η πρώτη σκέψη τους ήταν
να φτιάξουν ένα θεατρικό, δραστηριότητα που την κάνουμε πάρα πολύ συχνά στην
τάξη και τους αρέσει ιδιαίτερα. Η ιδέα εξελίχτηκε και έτσι δημιουργήθηκε από τις
ομάδες μια ταινία μικρού μήκους με κινούμενες φιγούρες, που υπερασπίζεται την
πολιτιστική κληρονομιά μας. Μπορείτε να δείτε σχετικές λεπτομέρειες ΕΔΩ.
Όνειρα
Συνεχίσαμε την ανάγνωση του βιβλίου όπου η κυρα-Πολυξένη διηγείται ένα όνειρο που είδε το βράδυ.
Έτσι η συζήτηση στράφηκε γύρω από τα όνειρα: όνειρα που
βλέπουμε κοιμισμένοι και όνειρα που κάνουμε ξύπνοι. Εμείς ασχοληθήκαμε λιγάκι
περισσότερο με εκείνα τα όνειρα που κάνουν τα παιδιά όταν είναι ξύπνια και
αφορούν το μέλλον τους. Ανά ζευγάρια οι μαθητές έφτιαξαν ένα κολλάζ και
κατέγραψαν αυτά τα όνειρά τους. Μπορείτε να τα δείτε ΕΔΩ.
Γιατί με μαρτύρησες;
Συνεχίζοντας να διαβάζουμε "Τα δάκρυα της
Περσεφόνης" της Λίτσας Ψαραύτη, φτάσαμε στο σημείο όπου η Βάσω, η αδερφή
του Παντελή, μαρτυράει στους γονείς τους ότι ο Παντελής έχει κρυμμένο το άγαλμα
στην αποθήκη τους. Τότε ο Παντελής θυμωμένος της αστράφτει ένα χαστούκι.
Πολύ εντυπωσιακή σκηνή προκάλεσε εκρήξεις στο αναγνωστικό
κοινό μου. Έδωσα τότε στους μαθητές την εξής εργασία: "Εσένα πότε και
ποιος σε μαρτύρησε; Τι έγινε; Πώς αντέδρασες; Πώς αντέδρασαν οι άλλοι;"
Οι μαθητές εργάστηκαν σε ζευγάρια.
Μπορείτε να δείτε τις εργασίες τους ΕΔΩ.
Πόσων χρονών είσαι ακριβώς;
Τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου. Ο
Παντελής αναφέρει την ακριβή του ηλικία του, ότι είναι δηλαδή 12 ετών και 3
μηνών και 10 ημερών. Στο σημείο αυτό ρώτησα τα παιδιά αν ξέρουν ποια είναι η
ακριβή τους ηλικία. Τις απαντήσεις τους μπορείτε να τις δείτε ΕΔΩ.
Τους δίδαξα πώς να βρίσκουν την ακριβή ηλικία τους χρησιμοποιώντας
συμμιγείς αριθμούς.
