Γουστάρω να τ’ ακούω να τιτιβίζουν.
Γουστάρω να τους μαθαίνω καινούρια πράγματα κι αυτά να
γουρλώνουν τα μάτια τους και να λένε «Αλήθεια, κυρία;».
Γουστάρω να τα βλέπω να πετάνε από τη χαρά τους όταν τελικά
«ξεκολλάνε» και καταφέρνουν να μάθουν τα «ακαταλαβίστικα»!
Γουστάρω να τα βλέπω να καμαρώνουν και να γίνονται ψηλότερα
όταν τους λέω πόσο πολύ έχουν προοδεύσει.
Γουστάρω να τα βλέπω να κοκορεύονται όταν βρίσκουν μια
δύσκολη λύση και αισθάνονται περισσότερο έξυπνα, ενώ οι συμμαθητές τους τα
χειροκροτούν.
Γουστάρω να τα βλέπω να μην τα παρατούν και να προσπαθούν
πάλι και πάλι και να με κοιτάζουν με αγωνία περιμένοντας να τους πω ότι «Ναι!
Τα κατάφερες!».
Γουστάρω πραγματικά τα μοναδικά καταπληκτικά έργα τέχνη
τους, τύφλα να΄χουν κάτι Πικάσηδες και κάτι Ρενουάδες.
Γουστάρω όταν με ρωτάνε «γιατί τούτο και γιατί κείνο;» και
γουστάρω ακόμα περισσότερο, όταν οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή και τα μάτια τους
πετάνε αστραπές και στην τάξη επικρατεί καταιγίδα.
Γουστάρω να τα βλέπω να ξεπερνούν τις διαφορές τους και να καταφέρνουν
σπουδαία πράγματα μέσα από τη συνεργασία και την ομαδικότητα.
Γουστάρω όταν καταφέρνουν να ξεπερνούν τα προβλήματά τους.
Γουστάρω όταν μου φέρνουν λουλουδάκια με τις ρίζες και τα
χώματα επάνω τους και μου λένε χαμογελώντας ντροπαλά «Για σένα, κυρία!».
Γουστάρω να πηγαίνω κάθε πρωί στο σχολείο και να τους λέω
«Καλημέρα, πουλιά μου!», γιατί πουλιά μεγαλώνω και τα προετοιμάζω να πετάξουν μια μέρα μόνα τους.
Γουστάρω και τόσα άλλα πράγματα, που θα χρειαζόμουν ώρες να
τα γράφω.
Μα πιο πολύ Γουστάρω που στα μάτια τους είμαι εγώ η σούπερ
ηρωίδα τους, η υπερ-δασκάλα τους, που έχω τη δύναμη να τα ξέρω όλα, να αποδίδω δικαιοσύνη και να βρίσκω τις λύσεις σε όλα τα προβλήματα.
Γι’ αυτό σήμερα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Δασκάλων
ευχηθείτε μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, γιατί όσα χρόνια μου βρίσκονται εύκαιρα, θα ήθελα να
τα περάσω ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ. Και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ εύχομαι κι εγώ σε όλους εσάς, που γουστάρετε τα ίδια πράγματα και ακόμα περισσότερα.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου